Wat me gister overkwam is wellicht herkenbaar… ik had een drukke dag, agenda en hoofd vol. De tijd zat me op de huid. Ook moest ik nog tanken. In gedachten deed ik dat op de automatische piloot, ik was niet bewust bezig met wat ik deed en dan gaat het vaak (bijna) fout. Gelukkig werd ik saved by the tanktuit, dat scheelde weer een bezoek aan de garage š¤Ŗ. Direct stond ik weer met beide benen naast mijn auto. Bewust van het moment. Die stommiteit had ik overigens nog niet eerder begaan. De tank zat weer vol, dus full speed vooruit, de tijd inhalen.
Wat is dat toch met tijd, de haast die jij en ik onszelf opleggen, het rennen en vliegen, is dat alleen van deze tijd?
Ik herinner me nog goed dat ik 18 jaar geleden mijn horloge definitief heb afgedaan. Me ervan doordrongen dat ik steeds maar naar mijn pols staarde en dat de tijd me letterlijk opjutte. Het niet meer op mijn horloge kijken, gaf me meer rust, doordat ik me niet langer bewust was van het verstrijken van de tijd. Tijd zag ik niet meer als een beperking, ik nam het begrip tijd veel ruimer. Toch hebben jij en ik deze meetbare tijd nodig om afspraken vast te leggen en planningen te maken.
Alleen de perceptie van tijd en hoe je met tijd omgaat is voor iedereen anders. Als je stopt met het continue beheersen van die tijd, de controle loslaat, heb je ineens alle tijd en ga je heel anders tegen tijd aankijken. Tijd is dan een ervaring die je op een unieke kwalitatieve manier beleeft. Bijkomend voordeel door de tijd op deze manier te zien, is dat je geen tijdsdruk en dus ook minderĀ stress in je lichaam ervaart.
Ik probeer vrede te hebben met de tijd en door de jaren heen is de tijd steeds meer mijn vriend geworden. Het loopt toch altijd anders dan gepland of bedacht. Soms moet ik mezelf ook weer tot de orde roepen, zoals gistermorgen. Dan besef ik me weer door een onbewuste bewustmaker dat ik genoeg tijd heb en de dag komt zoals hij komt.
yogabycarola.nl 