Blog: Zelf-reflectie

Een Coronajaar en 4 seizoenen verder even een reflectiemoment. Eerlijk zijn naar jezelf … brengt je zoveel verder. Met hoogte- en dieptepunten kijk ik terug op een leerzaam en bijzonder jaar, niet met een rechte lijn voorwaarts wel met momenten van liefde, aandacht en (on)geduld. Soms niet altijd passend bij wie ik ben, maar dat was juist zo leerzaam. 

Cyclus van de natuur
Met de cyclus van het leven, waarin de seizoenen een grote rol spelen, zijn wij als mens steeds meer van onze natuur verwijderd geraakt. Ook al zijn we zelf onderdeel van de natuur hebben we ons hier steeds verder van afgewend. Afgelopen jaar zijn veel mensen de natuur juist weer ingegaan. Een ommetje maken tijdens de werkdag om jezelf op te laden. In de hectiek van het leven waren we deze momenten even vergeten. Doordat we even stil gezet werden, hebben we weer aandacht voor de schoonheid van de natuur en de energie die de natuur ons geeft. Ook is er meer aandacht voor onze rol in het geheel. 

Ook ik ben veel meer buiten te vinden, in de natuur krijg ik energie, voel ik de verbinding met alles om me heen en gaan mijn zintuigen volledig open. Buiten in de natuur laad ik me op. Het doet me goed in de natuur te zijn, te wandelen, naar de lucht te kijken en de geluiden van de natuur te horen. De elementen aarde, water, lucht zijn mijn ontsnappingen in lastige tijden. Ik vind troost in het simpele en weet welke verbazingwekkende dingen kunnen worden bereikt met geduld, tijd en liefde.

Geduld is een schone zaak
Als het mij aan iets ontbreekt, is het wel geduld. Dit was de grootste uitdaging afgelopen jaar. Ik ben zo iemand die als ik iets in mijn hoofd heb, direct aanpak en door wil. Degene die niet wacht in de rij voor de kassa, maar altijd switcht om vervolgens toch niet in de snelste rij te staan. Je kent ze wel die ongeduldige mensen, daar ben ik er dus één van! 

De grootste uitdaging voor mij is geduldig zijn. Ik ken mijn valkuil en dat maakt me alerter. Het is steeds bewust worden van het ongeduld en dan beslissen om niet ongeduldig te zijn, keer op keer. Het moeten wachten om weer yoga te kunnen geven, maakt me ongeduldig. Met name omdat ik het ook niet zelf in de hand heb.

Weer terug naar onze basis, de natuur. Eigenlijk is het een natuurlijk meebewegen met wat zich aandient. De natuur laat zich niet sturen. Dat zien we aan de pandemie, maar ook in kleinere dingen. In de winter kun je niet zaaien, daarvoor heb je geduld nodig en zul je moeten wachten op het voorjaar. 

Reageren vanuit vertrouwen
Corona heeft me doen inzien dat het leven (ik wist het al, maar nu nog meer) geen snel gelopen race is. Dat je met alles wat je tegenkomt vanuit vertrouwen kunt reageren op dat wat je wilt. Jij kiest er zelf voor om het glas halfvol te zien. Mij helpt het om terug te kijken naar wat ik wel heb (gedaan). Dankbaar zijn voor wat er is. En vanuit vertrouwen het positieve gevoel in mezelf versterken. Ik leer steeds beter om vanuit dit vertrouwen te wachten en geduldig te zijn.

Kracht van de adem
Mijn steun hierin is mijn adem. De kracht van de adem geeft me de houvast die ik nodig heb om mee te bewegen met de stroom van het leven. Het hoofd en het ego willen me steeds anders doen geloven. Met behulp van de adem voel en ervaar ik dat vertrouwen weer. Door terug te gaan naar de rust in mezelf, krijg ik de antwoorden. 

De liefde, aandacht en steun van de lieve mensen om me heen helpen me uiteraard ook om vanuit vertrouwen vooruit te kijken. Liefde kan ik met zekerheid zeggen, is de benzine die mijn motor draaiende houdt. Ik geloof ook dat vanuit liefde handelen de wereld een stuk mooier maakt. Zeker in deze tijd is verdraagzaam zijn, begrip tonen en elkaar helpen vanuit liefde belangrijk. De mensheid heeft meer liefde nodig om vanuit angst weer vertrouwen te krijgen. Houd jezelf een spiegel voor en durf oprecht naar jezelf te kijken.

Ben jij wel eens eerlijk naar jezelf? In mijn ademcoachsessie kijk je in de spiegel van je ziel! Eerlijker wordt het niet!