Blog: Alles heeft een begin…

Bewustwording is de eerste stap tot verandering. Als je een ‘probleem’ hebt wat je wilt oplossen, is een eerste vereiste dat je bewust wordt van dit ‘probleem’. Vaak door iets wat onverwachts op je pad komt, worden nieuwe mogelijkheden in je wakker gemaakt die leiden naar de oplossing. Denk aan een gesprek met een vriend(in), iets wat je opvalt of in andere mensen gaat zien, een boek dat je aandacht trekt of een workshop die je meer dan gemiddeld interesseert. Iets in jou resoneert en er is een zaadje gepland voor een nieuw begin…

Mijn zaadje
Zo is de adem voor mij dat zaadje dat zich langzaam, maar gestaag mocht gaan ontwikkelen tot een mooie boom, die inmiddels kleurrijke vruchten geeft.

De adem heb ik voor het eerst zelf mogen ontdekken tijdens yoga, ik was nog tiener. En wat heeft die mij veel geleerd. Heel in het begin heeft de adem me het contact met mijn lichaam teruggegeven. Hoe dan? Nou, ik zat volledig in mijn hoofd, dacht dat ik alles wel met kennis en nadenken kon doen. Helemaal geen notie van wat er verder in mijn lichaam gebeurde. Totdat ik me weer ging beseffen dat ik een hart had dat klopte. Ik kan je zeggen dat ik daar de eerste keer echt heel naar van werd, een hoge hartslag voelen, naar mijn idee sloeg mijn hart op hol. Doodeng!

Kwijtgeraakt
In mijn tienerjaren was ik mezelf een beetje kwijtgeraakt. Al beleefde ik de leukste dingen en had ik het goed thuis, toch vond ik het moeilijk te ontdekken wie ik nu echt was en wat ik wilde. Ik maakte een grote reis op mijn 16e levensjaar en behalve dat ik mijn wereld letterlijk vergrootte, had ik enorme heimwee. Ver weg van mijn ouders en vriend (is al vele jaren mijn man) ging ik mijn heimwee weg eten. Emotie eten noemen ze dat, toen nog een onbekend woord. De heimwee wilde ik gewoon niet voelen. Dat resulteerde in een behoorlijke gewichtstoename.

Bij thuiskomst werd dit er (onbedoeld) stevig ingeprent. Wat weer de aanleiding was om te gaan minderen met eten, dat lukte goed. Zelfs zo goed dat ik er een beetje in doorsloeg. Nooit is vastgesteld dat ik een eetstoornis had, maar dat ik er gezond mee omging, denk ik niet. Ik vond controle, dat voelde fijn. Controle door het eten te beheersen. In die periode ben ik mezelf letterlijk kwijtgeraakt. Het hoofd had me in zijn greep. En dat voelde alles behalve prettig, al had ik op dat moment geen idee.

Gedachtenkracht
Met de kennis van nu weet ik dat ik alsmaar doorging, in een hoog tempo met een hoge ademhaling, zonder momenten van reflectie. Niet willen voelen, maar gaan. Op adrenaline. Verslaafd aan het denken. Gelukkig was ik nog jong (nog geen 20) toen dat eerste zaadje al werd gepland. Dat heeft me tot op de dag van vandaag een ander mens gemaakt.

Waar ik me eerder liet leiden (of lijden) door mijn gedachten, heb ik geleerd mijn gedachten niet te persoonlijk te nemen. Ik ben gaan inzien dat ik niet mijn gedachten ben, maar dat ik gedachten heb. Ik heb leren kijken als waarnemer, als toeschouwer ben ik mijn gedachten gaan observeren. Om vervolgens een keuze te maken om niet meer vanuit angst en controle te leven. Het denken een halt toe te roepen en meer afstand te nemen tot mijn eigen gedachten.

Terug naar het voelen
De ademhaling bracht me terug. Terug bij mezelf, ik ging ontdekken wat ik wilde, wat bij me paste en hoe ik mezelf kon zijn. Ik mocht weer van mezelf gaan houden. Zo vond ik weer het vertrouwen in mezelf en in mijn lichaam. Bewust dat ik niet alleen een hoofd had, maar ook nog een lichaam, dat ik weer mocht gaan voelen.

Dat zaadje dat in mij is gepland, is verworden tot een stevige boom. Gegrond, in een vruchtbare bodem. Zo dankbaar dat ik destijds dat gesprek met mijn vriendin had. Ik gun iedereen dat zaadje, dat nieuwe begin.